عالم فاضل، سید محمد علی تبریزی فرمود:
« مادر بزرگم در تبریز، شبی به واسطه عارضه ای، خیلی در غم و اندوه فرو رفته و مشغول به گریه و زاری و توسل گردید. در میان حسینیه که یکی از اتاقهای منزل ایشان است و دائماً در آن اقامه عزا و ماتم می شود، ناگاه درختی مانند قندیل چراغی ظاهر گردید و تمام آن شب می درخشید، بحدی که تمام خانه و خانه همسایگان را نور می بخشید.
سحر همان شب، حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف برای آن مکرمه ظاهر شدند و یک اشرفی عنایت فرمودند که از برکت آن اشرفی، خیرات و برکات بر او و بر نسل ایشان روی آورد و به مکه و مشهد مشرف شده و ثروتمند گردیدند.»
نظرات شما عزیزان: